Nanoargia (giza ile baten lodiera baino ehun aldiz txikiagoa) bidezko ikerketak nabarmen garatu dira azken urteotan grafenoa, boro nitruroa edo molibdeno trioxidoa bezalako laminetan egituratutako nanomaterialen erabilerari esker: van der Waals materialak deiturikoak.

Nanoargi honen aplikazio teknologikoen eragozpen nagusietako bat material bakoitzaren frekuentzia bereizgarrien gama mugatuak dira. Baina orain, nazioarteko talde batek metodo berritzaile bat proposatu du polaritoien lan-frekuentzia horiek Van der Waalsen materialetan nabarmen zabaltzeko. Metodoa, van der Waalsen pentaoxidozko materialaren egitura laminarrean, atomo alkalinoak eta alkalinotereoak tartekatzean datza, sodioa, kaltzioa edo litioa kasu, bere lotura atomikoak eta, ondorioz, bere propietate optikoak aldatzea ahalbidetzen duena.

Kontuan hartuta ioien eta ioi-edukiontzien barietate handi bat material laminatuetan tartekatu daitezkeela, Van der Waalsen materialetan fonoi-polaritoien eskaerari erantzun espektrala ematea espero da, denborarekin infragorriaren erdi-eremu osoa beteko duena, fonoi-polaritoien fotonikatik sortzen ari den eremurako oso kritikoa dena.

Aurkikuntzak, Nature Materials aldizkarian argitaratuak, teknologia fotoniko trinkoen garapenean aurrera egitea ahalbidetuko du, sentsibilitate handiko sentsore biologikoak edo nanoeskalako informazioaren eta komunikazioen teknologiak besteak beste.

Argiak funtsezko zeregina du zientzia eta teknologia modernoetan, komunikazio optiko azkarra, diagnostiko medikoa eta laser kirurgia bezalako aplikazioekin. Aplikazio horietako askotan, argiaren eta materiaren arteko elkarreraginak funtsezko garrantzia du.